یا اگر پیشنهاد از طرف پدر ومادر یا هرکس دیگری که هست هر چند ما طرف را ندیده باشیم اما می تواند شروع خوبی باشد با این یاداوری که چشم بسته پیشنهاد کسی را نباید قبول کرد (حتی اگر پدر ومادرمان باشند باید تا حد امکان مودبانه وبا حوصله انها را قانع کنیم که این ازدواج به صلاح ما نیست  )یعنی اگر پیشنهاد دادن ما سعی میکنیم با طرف قضیه (دختر یا پسر)بیشتر اشنا بشویم وراه اشنایی هم با توجه به فرهنگهای ما مشخص می شود...

از راه دیدن عکس هم در مواردی بسیار پیش می اید مثلا: پسرم خارج از کشور مشغول ادامه تحصیل است و...یا با عناوینی دیگر که کم هم نیستند بازهم مانند مورد قبلی میتواند اغاز خوبی برای ازدواج با شد البته با این تفاوت که چون طرف حضور ندارد میتواند مشکل ساز باشد(در موارد بسیاری قصد فریب دادن است وبا سوئ استفاده از عناوین مهندس ودکتردختران ما را  به خارج از کشور برده والبته بعد از مدتی راهی وطن خواهند نمود)...

اشنایی از طریق چت وسایتهای دوستیابی وازدواج هم یکی دیگر از راهها ست که میتواند مفید یا مضر باشد.در این موارد هم احتیاط بسیار لازم وضروریست ومبادا طرف احساسات وشخصیت ما را به بازی گرفته ورابطه با او نه تنهاهیچ فایده ای نداشته بلکه باعث ابروریزی یا حداقل افسردگی خفیف یا شدید گردد وتاثیرات مخربی بر روح وروان ما بگذارد.(در موارد زیادی رابطه خاتمه پیدا کرده ولی هنوز معلوم نیست طرف پسر بود یا دختر...)درصورتی که اگاهانه نباشد به نظر بنده خودمان بزر گترین خیانت را در حق خود میکنیم...

در موارد مزاحمتهای تلفنی یا خیابانی و...باید دختر خانمها بسیار هوشیارانه برخورد کنند وتحت تاثیر حرفها وشعرهای احساسی پسران قرار نگیرند ودر مواردی که بنده شنیده یا دیده ام کمتر موردی از دوستیهای خیابانی منجر به ازدواج شده واکثرا در سنین 15تا20سالگی پیش میاید وکسانی که از این راه زیان دیده اند بعدا متوجه میشوند ودیگر دیر شده است.